Ciałko

W zestawieniu z tworzywem i wyglądem całej reszty ciała ruchliwe galaretki oczu wydają się pochodzić z jakiejś innej czasoprzestrzeni, z innej planety. Skąd się wzięły te dwa delikatne i świetliste wodne oczka na peryferiach mięsistego, gruboskórnego i chropawego kontynentu ciała? Tego nie wie nikt. Najwidoczniej bezcenne, bo tak pilnie chronione przez przesłony kolorowych tęczówek i

Ręce wyrastają z ciała jak gałęzie z drzewa. Im prościej drzewo urosło, im jest mocniej ukorzenione, tym więcej siły i gracji przejawia się w gałęziach, tym więcej zajmują należnej im przestrzeni. Ręce znajdują się blisko głowy i serca, bo obojgu im służą. Z mózgiem łączy je intymna zażyłość. Prawa ręka jest w służbie lewej półkuli,

Wypełniony szczelnie różnorodnymi narządami brzuch, przypomina zatłoczoną, gorącą kuchnię albo maszynownię, w której słucha się głośnego rocka, przeżywa proste, mocne uczucia i nie przebiera się w słowach. Piętro wyżej – ponad przeponą – odkrywamy całkowicie inne klimaty. Finezyjna, lekka i elastyczna konstrukcja, utworzona z misternie ułożonych eliptycznych żeber, zamyka w sobie ogromną przestrzeń. Panuje tu

Zgodnie z powszechnie uznawaną w psychoterapii zasadą, że ciało podąża za umysłem – w sposobie, w jaki oddychamy, odzwierciedlają się zarówno te uczucia, które przeżywamy na bieżąco, jak i nasze emocjonalne nastawienie do świata. Uczucia przeżywane z chwili na chwilę uzewnętrzniają się w oddychaniu bardzo wyraziście. Gdy się boimy, oddech staje się płytki, powstrzymywany, a

Ludzkie ciało zbudowane jest z tych samych elementów co Wszechświat. Ogromnie różnorodne składniki materii wypełniającej kosmos składają się na substancję człowieka. To Wszechświat jest naszą prawdziwą matką i ojcem, choć zawsze korzysta z pośrednictwa ludzkich rodziców. Ci ostatni decydują tylko o genetycznym programie, zgodnie z którym rozwijać się będzie ciało ludzkiego dziecka. Sami będąc produktem